Αφιερωμένο στα παιδιά μου

Όλα τα χρώματα στα μάτια μου

Μια ακόμη χρονιά έφτασε στο τέλος της και θυμάμαι όλα αυτά που ζήσαμε μαζί. Τα μάτια μου πλημμυρίζουν χρώματα, πολλά χρώματα…

Λευκό, η αθωότητα στα βλέμματα σας, οι ευτυχισμένες στιγμές, η αφοπλιστική ειλικρίνειά σας, τα όνειρα και οι ελπίδες σας.

Ροζ, η ζηλευτή ανεμελιά σας, τα γλυκά φιλιά που μου χαρίσατε τόσο απλόχερα, οι συζητήσεις μας που πάντα δημιουργούσαν ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη μου.

Πράσινο, τα ατελείωτα παιχνίδια μας, οι στιγμές συνεργασίας και αλληλοβοήθειας. Αυτές που μου έδιναν τα πιο ισχυρά μαθήματα ανιδιοτέλειας. Αυτές που με μάθαιναν να δίνω χωρίς να ζητάω τίποτα.

Κίτρινο, τα μακρινά και τόσο φωτεινά ταξίδια μας σε παραμυθένιους κόσμους. Εκεί που ζωντάνευαν τα ζώα, οι νεράιδες, τα αντικείμενα και ό,τι ακόμα βάζει το μυαλό σας. Εκεί που η φαντασία ήταν ο πιο τρελός οδηγός.

Μπλε, η ώρα της χαλάρωσης ακούγοντας μουσική, τα τραγούδια που ντύνατε με τις μελωδικές φωνές σας, ο άκρατος ενθουσιασμός σας για τα πιο απλά πράγματα που εγώ τα έχω σαν δεδομένα.

Γαλάζιο, οι ζεστές αγκαλιές σας, ο ειλικρινής και γλυκός τρόπος να ζητάτε συγνώμη όταν πληγώνετε κάποιον, η αυτοπεποίθηση σας ότι θα τα καταφέρετε.

Μαύρο, οι αθώες φοβίες σας, οι στιγμές θυμού και έντασης, τα ξεσπάσματα σας.

Γκρι, τα ζεστά δάκρυα σας που ανέλπιστα γρήγορα μετατρέπονταν σε γέλια και χαρές.

Καφέ, οι διαφωνίες σας, τα επιχειρήματα των διαπραγματεύσεων σας που σχεδόν πάντα με άφηναν άφωνη.

Φούξια, οι αναρίθμητες σκανταλιές σας, ο διεγερτικός χορός σας, τα ξεκαρδιστικά γέλια σας που με παρέσυραν χωρίς να το αντιλαμβάνομαι.

Μωβ, η θλίψη που ζωγραφιζόταν στα πρόσωπα σας και με τόση αγωνία ήθελα να την εξαφανίσω.

Κόκκινο, το πιο βαθύ κόκκινο είναι η αγάπη μας. Όλα τα «Σ’ αγαπώ» που ανταλλάξαμε καθημερινά. Κόκκινο, η αγάπη που δεν μου έλλειψε ποτέ. 

Όλα τα χρώματα είναι στα μάτια μου, στα μάτια μιας δασκάλας. Όλα τα χρώματα είναι η ΕΥΤΥΧΙΑ…

Αφιερωμένο στα παιδιά μου.

Δεν ξέρω αν σας έμαθα κάτι, αλλά εσείς με μάθατε τόσα πολλά!

Σας ευχαριστώ ολόψυχα. 

ΖΩΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ (ανέκδοτο κείμενο)Ευχαριστώ τη Ζωή Παπαδάκη.

Ένα καταπληκτικό κείμενο που όταν το διάβασα με άγγιξε.