Αυτό θα είναι παιδιά το μάθημά μας για την γλώσσα http://education.actionaid.gr/anisuhoi-goneis/h-megali-trabala/?fbclid=IwAR2Sr2D2CvUSswiEt162ugRjGGM9BUSnXcBqD9QvPJAYa-s2EKhIMEfA2LQ
Μαθητική Εβδομάδα Δράσης 2020
Το Βήμα μου για τον Στόχο 13: Δράση για την Κλιματική Αλλαγή
• Τυπώστε ή σχεδιάστε σε χαρτί, ύφασμα ή σε οποιοδήποτε άλλο υλικό προς ανακύκλωση έχετε το «Βήμα» σας. (Μπορείτε να επιλέξετε όποιο από τα παρακάτω
4 σχέδια προτιμάτε ή μπορεί να είναι και το περίγραμμα του δικού σας ποδιού.)
• Φιλοτεχνήστε το ένα βήμα (με ζωγραφική, κολλάζ, χειροτεχνία) με θέμα σχετικό
με το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή.
• Γράψτε στο άλλο βήμα: «Εγώ και η οικογένειά μου για την προστασία του πλανήτη
θα…». Σκεφτείτε δράσεις που περνάνε από το χέρι σας και που θα τις τηρείτε για
πάντα!
• Το «Βήμα» μου είναι σαν μια μικρή υπόσχεση/δέσμευση για μικρές δράσεις που
μπορούν να κάνουν όμως τη διαφορά.
• Αναρτήστε το «Βήμα-Υπόσχεση» σας κάπου που θα το βλέπετε συχνά. Κάθε φορά
που κάποιος από την οικογένεια ξεχνάει την υπόσχεση, ξανακοιτάμε το βήμα και
θυμίζουμε την ανάγκη για δράση ενάντια στην κλιματική αλλαγή!
• Φωτογραφίστε το «Βήμα» σας και τοποθετήστε το σε όποιο μέρος επιθυμείτε!
(εσωτερικό ή ακόμα καλύτερα σε εξωτερικό χώρο ώστε να παρακινήσετε και άλλους να κάνουν το δικό τους βήμα).
• Στείλτε τη φωτογραφία μέχρι τις 29 Μαΐου στην ActionAid στο email
education.hellas@actionaid.org
• Εάν θέλετε το «Βήμα» σας να πάει ακόμα παραπέρα αναρτήστε τη φωτογραφία
στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Facebook, Instagram, Twitter) χρησιμοποιώντας
τα hashtags #PoreiaMeStoxo #ActionAid #walktheglobalwalk #Art4Climate
Όλα τα μαθητικά «βήματα» θα αναρτηθούν στο https://actionaideducation.tumblr.
com και θα αποτελέσουν μέρος της ψηφιακής μας «Πορεία με Στόχο».
Η ActionAid από το 2005 ξεκίνησε δουλεύει με τους ανθρώπους που πλήττονται
περισσότερο από την κλιματική αλλαγή βάζοντας την προετοιμασία και την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στη στρατηγική της οργάνωσης σε
διεθνές επίπεδο. Είναι μέλος της «Συμμαχίας για το Κλίμα» αλλά και συντονίστρια
οργάνωση του προγράμματος Walk the Global Walk στην Ελλάδα που στοχεύει τη
σχολική χρονιά 2019-20 στην ευαισθητοποίηση μαθητών και μαθητριών για
τον Στόχο 13: Δράση για το Κλίμα.
http://education.actionaid.gr/anisuhoi-goneis/h-megali-trabala/?fbclid=IwAR2Sr2D2CvUSswiEt162ugRjGGM9BUSnXcBqD9QvPJAYa-s2EKhIMEfA2LQ
http://education.actionaid.gr/media/2087757/PoreiaMeStoxo-To-vima-mou.pdf
Παιδιά μέσα από το etwinning θα δουλέψουμε το παραμύθι " Η μεγάλη τραμπάλα του πλανήτη" και θα δώσετε το δικό σας τέλος στην ιστορία...
Η μεγάλη τραμπάλα του πλανήτη
Η μεγάλη τραμπάλα του πλανήτη Όταν ξεκίνησαν όλα, ήταν κάπως έτσι. Δίπλα από το δέντρο Λούνα υπήρχαν και ένα σωρό άλλα δέντρα, άλλα μικρά άλλα μεγάλα, άλλα φουντωτά, άλλα ψηλά και λυγερόκορμα, όλα όμως μαζί έφτιαχναν ένα μεγάλο δάσος. Μέσα στο δάσος, βέβαια, ζούσαν και ένα σωρό άλλα πλάσματα, άλλα κελαηδούσαν, άλλα θρόιζαν, άλλα καθώς κυλούσαν άφηναν έναν γαργαριστό ήχο και άλλα μιλούσαν όπως εμείς, οι άνθρωποι. Το αγαπημένο παιχνίδι όλων ήταν η τραμπάλα. Και επειδή δεν μπορούσαν να αποφασίσουν ποιος θα τραμπαλιστεί με ποιον, αποφάσισαν να φτιάξουν μια τραμπάλα που τους χωρούσε όλους. Έτσι, λοιπόν, μια μέρα θα μπορούσες να βρεις στην τραμπάλα μία κουκουβάγια, μια καστανιά, έναν άνθρωπο και ένα λουλούδι. Την άλλη ένα ρυάκι, με ένα γεράκι, μια πέτρα και ένα ελαφάκι. Όταν βαρέθηκαν πια να τραμπαλίζονται, επινόησαν έναν καινούργιο τρόπο για να παίξουν. Θα προσπαθούσαν να μείνουν πάνω στην τραμπάλα σε απόλυτη ισορροπία. Έτσι, ο ένας έδινε στον άλλον ό, τι πραγματικά χρειαζόταν, χωρίς κανείς να στερεί τίποτα από κανένα. Η ευκολία με την οποία πετύχαιναν αυτήν την ισορροπία ήταν πραγματικά εντυπωσιακή και γι’ αυτό ξακουστή μέχρι τα πέρατα της γης. Μια μέρα ένας Άνθρωπος σκέφτηκε πώς θα ήταν, αν βρισκόταν λίγο ψηλότερα από τους άλλους στην τραμπάλα. Την επομένη μέρα το δοκίμασε και του άρεσε. Τα υπόλοιπα πλάσματα το είδαν αλλά δεν είπαν τίποτα. Του ανθρώπου όμως του άρεσε πολύ και την επόμενη φορά που βρέθηκε στην τραμπάλα ανέβηκε ακόμα πιο ψηλά και έμεινε περισσότερη ώρα. Τα υπόλοιπα πλάσματα πάλι το είδαν, αλλά συνέχισαν να μη λένε τίποτα. Στη θέση αυτή μάλιστα ένιωσε τόσο ωραία, που άρχισε να ονειρεύεται πώς θα ήταν, αν έφτανε στην κορυφή και έμενε εκεί για πάντα. Και ναι, του άρεσε πολύ αυτή η ιδέα. Για να το πετύχει, λοιπόν, αυτό άρχισε να ανεβαίνει όλο και ποιο συχνά στην τραμπάλα και να παίρνει πολύ περισσότερα από αυτά που χρειαζόταν, χωρίς να δίνει τίποτα. Έκοβε περισσότερα δέντρα (αν και δεν ήξερε τι να τα κάνει), ψάρευε περισσότερα ψάρια (αν και δεν μπορούσε να τα φάει όλα) και σκάλιζε τη γη με μανία για να του δώσει ό,τι είχε και δεν είχε μέσα της. Και οι μέρες περνούσαν και γίνονταν χρόνια και ποτέ κανείς δεν ξαναμίλησε για την ισορροπία της τραμπάλας. Κανείς ή μήπως…
Αλήθεια, πώς θα ήθελες να τελειώσει η ιστορία; Σκεφτείτε ένα δίκαιο και βιώσιμο τέλος, τόσο για την ιστορία, όσο και για τον πλανήτη. Μην ξεχάσετε να το στείλετε στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση education.hellas@actionaid.org Υπόψη κυρίου 2Π
http://education.actionaid.gr/anisuhoi-goneis/h-megali-trabala/?fbclid=IwAR2Sr2D2CvUSswiEt162ugRjGGM9BUSnXcBqD9QvPJAYa-s2EKhIMEfA2LQ
http://education.actionaid.gr/media/2087757/PoreiaMeStoxo-To-vima-mou.pdf
Παιδιά μέσα από το etwinning θα δουλέψουμε το παραμύθι " Η μεγάλη τραμπάλα του πλανήτη" και θα δώσετε το δικό σας τέλος στην ιστορία...
Η μεγάλη τραμπάλα του πλανήτη
Η μεγάλη τραμπάλα του πλανήτη Όταν ξεκίνησαν όλα, ήταν κάπως έτσι. Δίπλα από το δέντρο Λούνα υπήρχαν και ένα σωρό άλλα δέντρα, άλλα μικρά άλλα μεγάλα, άλλα φουντωτά, άλλα ψηλά και λυγερόκορμα, όλα όμως μαζί έφτιαχναν ένα μεγάλο δάσος. Μέσα στο δάσος, βέβαια, ζούσαν και ένα σωρό άλλα πλάσματα, άλλα κελαηδούσαν, άλλα θρόιζαν, άλλα καθώς κυλούσαν άφηναν έναν γαργαριστό ήχο και άλλα μιλούσαν όπως εμείς, οι άνθρωποι. Το αγαπημένο παιχνίδι όλων ήταν η τραμπάλα. Και επειδή δεν μπορούσαν να αποφασίσουν ποιος θα τραμπαλιστεί με ποιον, αποφάσισαν να φτιάξουν μια τραμπάλα που τους χωρούσε όλους. Έτσι, λοιπόν, μια μέρα θα μπορούσες να βρεις στην τραμπάλα μία κουκουβάγια, μια καστανιά, έναν άνθρωπο και ένα λουλούδι. Την άλλη ένα ρυάκι, με ένα γεράκι, μια πέτρα και ένα ελαφάκι. Όταν βαρέθηκαν πια να τραμπαλίζονται, επινόησαν έναν καινούργιο τρόπο για να παίξουν. Θα προσπαθούσαν να μείνουν πάνω στην τραμπάλα σε απόλυτη ισορροπία. Έτσι, ο ένας έδινε στον άλλον ό, τι πραγματικά χρειαζόταν, χωρίς κανείς να στερεί τίποτα από κανένα. Η ευκολία με την οποία πετύχαιναν αυτήν την ισορροπία ήταν πραγματικά εντυπωσιακή και γι’ αυτό ξακουστή μέχρι τα πέρατα της γης. Μια μέρα ένας Άνθρωπος σκέφτηκε πώς θα ήταν, αν βρισκόταν λίγο ψηλότερα από τους άλλους στην τραμπάλα. Την επομένη μέρα το δοκίμασε και του άρεσε. Τα υπόλοιπα πλάσματα το είδαν αλλά δεν είπαν τίποτα. Του ανθρώπου όμως του άρεσε πολύ και την επόμενη φορά που βρέθηκε στην τραμπάλα ανέβηκε ακόμα πιο ψηλά και έμεινε περισσότερη ώρα. Τα υπόλοιπα πλάσματα πάλι το είδαν, αλλά συνέχισαν να μη λένε τίποτα. Στη θέση αυτή μάλιστα ένιωσε τόσο ωραία, που άρχισε να ονειρεύεται πώς θα ήταν, αν έφτανε στην κορυφή και έμενε εκεί για πάντα. Και ναι, του άρεσε πολύ αυτή η ιδέα. Για να το πετύχει, λοιπόν, αυτό άρχισε να ανεβαίνει όλο και ποιο συχνά στην τραμπάλα και να παίρνει πολύ περισσότερα από αυτά που χρειαζόταν, χωρίς να δίνει τίποτα. Έκοβε περισσότερα δέντρα (αν και δεν ήξερε τι να τα κάνει), ψάρευε περισσότερα ψάρια (αν και δεν μπορούσε να τα φάει όλα) και σκάλιζε τη γη με μανία για να του δώσει ό,τι είχε και δεν είχε μέσα της. Και οι μέρες περνούσαν και γίνονταν χρόνια και ποτέ κανείς δεν ξαναμίλησε για την ισορροπία της τραμπάλας. Κανείς ή μήπως…
Αλήθεια, πώς θα ήθελες να τελειώσει η ιστορία; Σκεφτείτε ένα δίκαιο και βιώσιμο τέλος, τόσο για την ιστορία, όσο και για τον πλανήτη. Μην ξεχάσετε να το στείλετε στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση education.hellas@actionaid.org Υπόψη κυρίου 2Π
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου